TERAPIA LOGOPEDYCZNA
  
Grupa zawodów terapeutycznych, do których należy zawód logopedy, to coś więcej niż praca zawodowa, to również życiowe powołanie, któremu musi  towarzyszyć pasja i charyzma. Tylko wtedy można pracować naprawdę, zamieniając każdą chwilę spędzoną z dzieckiem w twórcze działanie na rzecz  jego kształtowania i  rozwoju.

Każde dziecko, które wymaga usprawniania procesu budowania mowy, poddawane jest terapii logopedycznej. Na podstawie szczegółowych badań mowy opracowane są indywidualne programy logopedyczne dla każdego ucznia.

Terapia logopedyczna prowadzona z dziećmi na celu:

- usprawnianie czynności oddychania, fonacji, pracy narządów artykulacyjnych, czynności fizjologicznych w obrębie jamy ustnej, tj.  gryzienia, żucia i połykania,

- rozwijanie procesów poznawczych, zmysłów oraz umiejętności koniecznych w procesie kształtowania się mowy (np. naśladownictwo niewerbalne i werbalne,

- wzmacnianie posiadanych przez dziecko umiejętności artykulacyjnych, stanowiących podstawę dalszej pracy logopedycznej,

- korygowanie, wywoływanie , utrwalanie i automatyzacja głosek nieistniejących dotychczas lub nieprawidłowo wymawianych, zgodnie z etapami  ich pojawiania się w procesie naturalnego rozwoju dziecka  i z uwzględnieniem jego możliwości i ograniczeń,

- wzbogacanie zasobu słownictwa biernego i czynnego, tj. rozumienia i ekspresji mowy (poszczególne części mowy),

- wzbogacanie form komunikowania się i tworzenia wypowiedzi,

- rozwijanie kompetencji komunikacyjnej do poziomu umożliwiającego poprawną artykulację i zastosowanie różnorodnych form wypowiedzi z uwzględnieniem poprawności gramatycznej, stylistycznej i składniowej (adekwatnie do wieku dziecka i jego możliwości).


Istotnym elementem terapii jest również podnoszenie poziomu motywacji dziecka do pracy nad poprawnością wymowy oraz odczuwania radości i satysfakcji za efektów swojej pracy.

Podczas terapii logopedycznej stosowane są  następujące metody lub ich elementy:

logopedyczne-  wykorzystywane do usprawniania artykulatorów, gryzienia, żucia i połykania, oddychania, fonacji, artykulacji, wywoływania, utrwalania, automatyzacji wywołanych głosek, ćwiczeń słuchu  fonematycznego i kinestezji artykulacyjnej, np.:

- metoda mechaniczna,
- wyjaśniania ułożenia artykulatorów,
- pokaz i demonstracja,
- masaże,
- uczulanie miejsc artykulacji,
- kontrola dotyku i czucia skórnego,
- fonetycznych przekształceń;

pedagogiczne-

- metoda Ruchu Rozwijającego W.Sherborne jako trening niewerbalny, ruchowy,
- metoda Kinezjologii Edukacyjnej P.Dennisona,
- metoda „Dobrego Startu” M.Bogdanowicz – aktywizująca czynności analizatorów, usprawniająca lateralizację i orientację w przestrzeni i schemacie ciała;

psychologiczne-

- relaksacyjne,
- metoda A.Ch. Knillów;

metody logorytmiczne jako ćwiczenia muzyczno-ruchowe podnoszące sprawność ruchową, kształtujące orientację w czasie i przestrzeni, usprawniające koncentrację uwagi, koordynację ruchową, procesy myślowe i poczucie rytmu i inne funkcje:

- metoda ortofoniczna K.Orffa,

- metoda E.Nowak,

- metoda Kniessów;

W terapii logopedycznej dziecka z głębszym stopniem upośledzenia ważną rolę odgrywa zabawa. Zaangażowanie emocjonalne dzieci sprawia, że spontanicznie włączają się do pracy. Stanowi to dla nich źródło radości, satysfakcji i jest motywacją do podjęcia wysiłku. Ważna jest aktywność logopedy, jego zaangażowanie, twórcze pomysły i przewodnia rola. Dlatego też, w niniejszym programie na wszystkich etapach pracy dzieci uczą się bawiąc. Zabawa jest nieodłącznym elementem każdych zajęć.

Zajęcia prowadzone są indywidualnie, w gabinetach logopedycznych wyposażonych w profesjonalne pomoce dydaktyczne. Bardzo pomocne dla przeprowadzenia diagnozy oraz do prowadzenia zajęć są także programy komputerowe, m. In. „Zabawy słowem”, „logo-gry”, „Mówiące obrazki”, „Logopedia”, „Słownik obrazkowy”, „Systemy Badań Przesiewowych Słuchu, Wzroku I Mowy” i wiele innych.